Twente tales
De Non van Singraven: sommingen horen haar nog steeds in dit kasteel.
Vincent
Op het landgoed Singraven dwaalt volgens deze sage een spookachtige gedaante rond die de uiterlijke kenmerken van een non vertoont. De link met het verleden van het kasteel is snel gelegd; voor enige tijd diende het kasteel als een klooster en werd het bewoond door nonnen.
De Non van Singraven
Één van deze nonnen kon het naar verluid goed vinden met de dorpelingen en ging geheel tegen de regels in, wel eens buurten in de plaatselijke kroeg. Dit was destijds natuurlijk volstrekt onacceptabel gedrag. Toen de andere nonnen hier lucht van kregen, werd de vrije non beschuldigd van onkuis gedrag en zou ze worden gestraft door Moeder Overste. Zoals je je kunt voorstellen waren de straffen in het klooster destijds niet mals. De Non werd levend ingemetseld in één van de muren van het kasteel. Iedere dag galmde het gejammer en gekrijs door de gangen van het kasteel. Op een dag waren de akelige geluiden verdwenen en werd het stil. De non was dood.
Met vreselijke dood van de non begon de beheksing van het kasteel. Boven het water bij de watermolen en achter de vensters van het kasteel werden met regelmaat een spookachtige gedaante waargenomen. ’s Nachts hoorden bewoners van het kasteel vreemde geluiden die sterk op gejammer leken. Met name de mannelijke bewoners van het kasteel moesten het door de jaren heen ontgelden. In de 19e eeuw struikelde de toenmalige bewoner Udink over een olielamp en vatte hij vlam. Bedienden gooiden hem al brandend in de Dinkel, maar het mocht niet baten; later overleed Udink aan zijn brandwonden.
