Protestantse Kerk

Ter compensatie voor het verlies van de Grote Kerk kregen de protestanten een nieuw kerkgebouw. Lodewijk Napoleon schonk van staatswege de helft van de stichtingskosten. De kerk is in 1810-1811 gebouwd in de toen gangbare neoclassicistische stijl. Kenmerkend zijn: de rechthoekige bouwvorm, de halfronde ramen, de klassieke voorkant met de pseudo-antieke zuilen, en de driehoekige gevelkroon met daaronder de fries.

Tijdens de Reformatie hadden de protestanten van Ootmarsum en omgeving de grote of R.K. Kerk in gebruik. Die periode duurde hier vanaf 1633 tot 1809. In dat jaar bracht koning Lodewijk Napoleon een bezoek aan het oosten van het land. Hij gaf in meerdere plaatsen de katholieken hun kerk terug. Zo ook in Ootmarsum, maar hij verbond daaraan de voorwaarde dat voor de protestanten een nieuwe kerk gebouwd moest worden. In een gezamenlijke aanpak werd aan die voorwaarde voldaan en in 1810 was de kerk klaar en werd in 1811 in gebruik genomen. Ook mochten de Protestanten het door hun aangebrachte interieur uit de Grote Kerk meenemen. Dat was de preekstoel uit 1614, de lezenaar uit 1687 en het Berner orgel uit 1676. De toren werd in het jaar 1844 gebouwd.

Het interieur

Het prachtige Berner-orgel is gebouwd in 1781. Een deel van het pijpwerk is afkomstig van een orgel uit 1676. Naast het orgel werden ook de grafsteen van de laatste commandeur Johan Dietrich van Heiden, de lezenaar (1687) en de preekstoel (1614) meegenomen uit de Grote Kerk. Een oude, zeer kostbare kelk maakt deel uit van het avondmaalszilver. De prachtige statenbijbel uit 1673 pronkt op de oude lezenaar. De stijlvolle doopvont stamt uit 1933. Aan de muren hangen glas-in-loodpaneeltjes, gemaakt van de glasrestanten van de in 1945 door een bom vernielde ramen van de kerk.